Çok sevilen yazar Neil Gaiman’ın Locus ödüllü kısa öyküsünden uyarlanmış olan ”Partilerde kızlarla nasıl konuşulur?” bizlere alışık olduğumuz çizgi roman kalıplarının dışında bir hikaye sunuyor.
Derin biçimli bir olay örgüsü anlatımına başvurmadan bizleri birkaç saat süre zarfında geçen bir hikayenin fantastik ve lirik serüvenine sürüklüyor.
Öncesi ve sonrası olmayan, spesifik bir zaman dilimini anlatan durum öykülerini oldum olası sevmişimdir. Çünkü küçük ipuçları yakalamak için hikayeyi daha dikkatli okumak zorunda bırakır seni. Ayrıca hikaye içinde sürpriz faktörü her zaman için bulunur.
Gelelim konusuna; henüz on altı yaşına basmamış iki genç olan Enn ve Vic, arkadaşlarının verdiği bir partiye gitmek üzere Londra sokaklarında gezerlerken kendilerini bambaşka bir partide bulurlar.
Kızlarla konuşmada pek başarılı olmayan Enn, kendisini söylediklerinin tek bir kelimesini dahi anlamadığı bir kız topluluğunda bulur.
Şüphesiz kadınların erkeklerden farklı düşünce yapısına sahip olması, bazı zamanlar onları bir uzaylı şeklinde algılamamızı sağlıyor . Özellikle ergenlik çağındaki erkek için, kadın tamamen bilinmez bir yaşam formu şeklinde görünmekte . Çizgi romanda da bu konuya vurgu yapmak istenmiş.
Fabio Moon’un sarı hakimiyetindeki fırçasıyla, hikayedeki şiirsel anlatım oldukça uyum gösteriyor. Adeta sulu boya renkleri dans figürleri, metin ise müzik çalgısı görevinde.
Tuhaf diyalogları ve ucu açık sonuyla
”Partilerde kızlarla nasıl konuşulur?” ; şair ruhlu herkesin okumasını istediğim minik bir dev eser .
Çünkü bu çizgi romanı okumak, bir şiirin dizlerinde kaybolmakla eşdeğer nitelikte.
Site başlığı 